Seksuele fantasieën waarover moet worden gesproken

Seksuele fantasieën waarover moet worden gesproken

Voel je je kinky? Onthoud SSC en RACK. SSC staat voor “Safe, Sane, and Consensual.” RACK staat voor “Risk Aware Consensual Kink.” Je seksspel moet aan deze vereisten voldoen – geen uitzonderingen. 

Niet elke fantasie of fetisj is veilig, legaal of recht om naar te handelen. “Veilig, verstandig en met wederzijds goedvinden” was de universele veiligheidsmantra totdat we toegaven dat sommige acceptabele sekspraktijken impliciet niet “veilig” zijn, hoewel hun risico’s kunnen worden verlicht door slim te spelen. Toen werd RACK – “Risk Aware Consensual Kink” – bedacht. 

Ben je geïnteresseerd in fisting, suspension bondage, gut-punching, ball-busting of zware BDSM? Dat is prima. U kunt deze dingen doen zolang u ze met wederzijds goedvinden doet en volledig voorbereid bent op de risico’s. SSC en RACK trekken een harde grens bij toestemming. Je mag deze grens niet overschrijden. Ooit. Je mag niemand iets aandoen zonder diens toestemming. Hoewel deze regels voor de hand liggend klinken, hebben ze een reden. Er zijn veel angstaanjagende fetisjen in de wereld – fetisjen die ver buiten deze grenzen vallen. Als je ernaar handelt, beland je in de gevangenis, kwets je jezelf, kwets je anderen of erger. 

Deze moeten worden besproken omdat ze echt zijn en veel mensen hebben ze. Kennis is macht – erover praten houdt iedereen veiliger. Dit zijn de belangrijkste angstaanjagende fantasieën waarvan je op de hoogte moet zijn.


Auto-erotische verstikking

MedicineNet.com stelt dat ongeveer 1.000 Amerikanen jaarlijks geliefden dood vinden door zelf toegebrachte auto-erotische verstikking. Deze sterfgevallen worden zelden gezien als zelfmoorden. De meeste zijn gewoon gevaarlijke daden van zelfgenoegzaamheid die verkeerd zijn gegaan. 

Als je de zuurstoftoevoer naar je hersenen afsnijdt, kan het resultaat een euforische high zijn. Sommigen proberen dit tijdens masturbatie – met touw, koorden en plastic zakken over hun hoofd. Dit doen is dodelijk. Het is gemakkelijk om flauw te vallen, te stikken en dood te gaan. 

Het bekendste geval van auto-erotische verstikking is de dood in 2009 van David Carradine, die het titelpersonage speelde in Quentin Tarantino’s Kill Bill: Volume 2. Carradine werd dood aangetroffen in zijn hotelkamer in Bangkok. Hoewel zijn dood onmiddellijk als zelfmoord werd beschouwd, oordeelden twee afzonderlijke pathologen later dat het een ongeluk was. Kort daarna kwamen twee van zijn voormalige echtgenotes naar voren en zeiden dat Carradine van zelfbinding hield – nog een gevaarlijke fetisj. Doe bondage nooit solo. 

Kinksters (kinky mensen) kennen de risico’s van breathplay. Als knik mag dat alleen nuchter en met iemand anders. Als je geïnteresseerd bent in gasmaskers en de sexy attributen van breathplay (sigaren, rubber, enz.), kun je een van die gezonde, gelukkige kinksters zijn die ervan genieten. 


De fetisj voor misvorming en/of blijvend lichamelijk letsel

Sommige onderdanigen raken opgewonden bij de gedachte permanent misvormd te worden door hun dominanten.

Als er toestemming is gegeven, mag je dan iemand verwonden of misvormen? Nee. De wet zal niet begripvol zijn. We verlenen geen gratie aan mensen die opzettelijk en permanent iemand anders verwonden, zelfs niet als dit met toestemming van de andere persoon is gebeurd. 


De fetisj van het afhakken van je lul

Ederacinisme is de fetisjpraktijk van het afhakken van je pik en ballen. Sommige meningen op internet, professioneel en niet-professioneel, zeggen dat dit minder een fetisj is en meer een seksuele impuls die wordt gedaan als gevolg van intense seksuele schaamte. Sommige mensen voelen de drang om handmatig te verwijderen wat zij zien als de bron van hun “zondige” seksuele impulsen (wat niet je geslachtsdelen zijn – het zijn je hersenen). Het resultaat is een bloederige, zelfcastrerende puinhoop. 

Als je worstelt met schaamte voor je verlangens en ederacinisme hebt overwogen, zoek dan een therapeut. 


De fetisj om een ​​geamputeerde te worden

Acrotomofilie is seksuele aantrekking tot geamputeerden en komt eigenlijk veel voor bij fetisjen. Een meer zorgwekkende fetisj is apotemnophilia – het verlangen om een ​​geamputeerde te worden. Als de fantasie om je onderbeen te verliezen je opwindt, neem dan contact op met je dichtstbijzijnde psychiater. 


De fetisj om besmet te worden met een geslachtziekte

Bugchasing is wanneer een hiv-negatieve persoon op zoek is naar hiv. “Bugs achtervolgen” is Grindr-taal – een terloopse uitdrukking voor een zwaar taboe-praktijk. 

Ik ben hiv-positief. Ik ben benaderd door veel mannen die me hebben gevraagd om ze te ‘poz’en. Wanneer dit gebeurt, zeg ik nee – om twee redenen. 

De eerste: HIV-criminaliteitswetten zijn streng en geen enkele jury zal geloven dat iemand gevraagd heeft om besmet te worden, zelfs als het waar is. Deze wetten zijn er vanwege de wijdverspreide culturele pozfobie en een verouderd rechtssysteem, een systeem dat weigert de moderne realiteit van HIV te begrijpen. We criminaliseren gemakkelijk HIV-positieve mensen, terwijl degenen die willens en wetens met ons spelen automatisch een gratis pas krijgen. 

De tweede reden: ik heb een niet-detecteerbare viral load, dus ik heb bijna geen kans om mijn virus te verspreiden, zelfs als we urenlang neuken zonder condoom.

Veel experts zeggen dat het achtervolgen van insecten wordt gevormd uit angst voor hiv, een uitloper van pozfobie zelf. Als de angst te verlammend wordt, redeneren we, ontwikkelen mensen een fetisj om het te krijgen – om de angst te verlichten.

HIV is nu een beheersbare ziekte en rechtvaardigt nauwelijks verlammende angst. Ik zal hiervan getuigen. Maar er is een grens, hoe duister ook, tussen het erotiseren van risicovolle seks en het erotiseren van het virus dat er mogelijk uit voortkomt. Zelfvernietigend gedrag klinkt misschien leuk, maar zorg ervoor dat je het gedrag erotiseert, niet de zelfvernietiging. De laatste leidt naar een donkere weg, een weg waar ik veel mensen op heb zien verdwalen.


De fetisj voor het betasten van mensen op drukke plaatsen

Frotteurisme is de fetisj van het aanraken van vreemden op een drukke plek, zoals in het openbaar vervoer. De meeste mensen kennen dit als ’tasten’, wat niet-consensueel is en SSC of RACK niet doorstaat. Niet ok. 


De fetisj om iemand aan te betasten terwijl ze slapen

Somnophilia is erotische opwinding door binnen te dringen bij een slapende vreemdeling of iemand wakker te maken door hem of haar seksueel aan te raken. Toestemming kan niet worden gegeven als iemand slaapt, dus handelen naar deze impuls valt ver buiten SSC en RACK. Dit is molestering en seksueel misbruik – duidelijk en eenvoudig. Het kan diepe littekens achterlaten bij mensen. Doe het niet. 


De fetisj voor puberende kinderen

Hebefilie (anders dan pedofilie, zie nummer 11) is de seksuele aantrekking tot kinderen in de leeftijd van 11 tot 14 jaar, de algemene leeftijd van de puberteit. Kinderen kunnen als minderjarige niet instemmen met seks. Je mag geen seks hebben met kinderen. Periode. Dit is een ernstig strafbaar feit. 


De fetisj voor lijken

Necrofilie is opwinding uit dode lichamen. De doden kunnen geen toestemming geven en seksueel genot van een dood lichaam wordt algemeen beschouwd als een diepe vorm van gebrek aan respect. Necrofilie is in het grootste deel van de Verenigde Staten illegaal. De meeste, maar niet alle. North Carolina en Louisiana, morele bakens die ze zijn, staan ​​necrofilie toe, ook al verbiedt Louisiana nog steeds sodomie tussen twee (instemmende, levende) volwassenen. Het verbod op sodomie is niet wettelijk afdwingbaar, gezien de uitspraak van het Hooggerechtshof, maar het staat nog steeds in de boeken.


De fetisj voor ongelukken, tragedies en rampen

Symphorophilia is een fetisj die jou en anderen kan doden. Mensen met symforofilie raken opgewonden van het kijken naar (of ensceneren van) auto-ongelukken, woningbranden, ingestorte bruggen, natuurrampen, enz. 

Deze fetisj kreeg wat cult-aandacht met de film Crash uit 1996 (gebaseerd op de gelijknamige roman), met in de hoofdrol Holly Hunter. De karakters van Crash komen vrij van auto-ongelukken.


Pedofilie

Pedofilie is ’s werelds meest bekende en zwaar criminele fetisj. Het is niet voor niets crimineel. Er zijn ontelbare gevallen van pedofilie die leiden tot levenslange trauma’s en lijden. 

Pedofilie, zoals onderscheiden van hebefilie, is seksuele aantrekking specifiek tot prepuberale kinderen. Handelen tegen pedofilie is seksueel misbruik en wordt door de wet bestraft. 

In de sociale arena zijn “pedofilie” en “pedofiel” modewoorden die vaak naar mensen worden geslingerd die geen pedofiel zijn – wat minderheidsgemeenschappen schaadt en het echte probleem van pedofilie verergert. Veel LGBTQ-mensen zijn ten onrechte pedofielen genoemd door antihomo- en anti-transmensen die ervan overtuigd zijn dat we vastbesloten zijn om jonge mensen te ‘rekruteren’ voor onze ‘levensstijl’. Maar deze bizarre en gevaarlijke gewoonte om af te wijken, met de vinger te wijzen en enge sociale buzzwords te gebruiken, maakt het echte probleem van pedofilie juist erger, aangezien echte pedofielen onder de radar vliegen. 


De fetisj voor gevaarlijke, roekeloze of illegale activiteiten

Mensen met hybristophilia erotiseren activiteiten zoals banken beroven, straatraces, Russische roulette en waaghalzerige stunts. Probeer dit niet thuis. 


De vuurfetisj

Pyrofielen raken opgewonden door vuur te maken of open vuur te zien. Sommigen houden van het heet – te heet.


Vore

Vorarephilia is wanneer je opgewonden raakt bij het idee om andermans lichaamsdelen te eten of opgegeten te worden. Je hebt misschien de meer alledaagse naam gehoord: kannibalisme. 

Mensen met deze fetisj kunnen genieten van een overvloed aan manga (Japanse stripkunst) op internet. Vorarephilia wordt over het algemeen afgekort tot ‘vore’. 

Hoewel de term ‘vore’ toen nog niet in de mode was, is het beroemdste geval van erotisch kannibalisme in de recente geschiedenis de Rotenburgse kannibaal. Armin Meiwes (hierboven afgebeeld) — Der Metzgermeister (The Master Butcher) — runde een kannibalisme-fetisjsite vanuit zijn huis in Rotenburg, Duitsland. In 2001 plaatste hij een advertentie voor een bereidwillige vrijwilliger, een “goed gebouwde 18- tot 30-jarige die geslacht en vervolgens geconsumeerd moet worden”. 

Verschillende mensen hadden naar verluidt interesse getoond, maar trokken zich op het laatste moment terug. Toen antwoordde een jonge man genaamd Bernd Jürgen Armando Brandes uit Berlijn bevestigend. 

Meiwes filmde hun ontmoeting en de uiteindelijke bloederige ondergang van Brandes. Meiwes sneed de penis van de jongeman af en kookte hem met zout, peper, wijn en knoflook, waarna ze allebei probeerden hem op te eten. Toen stak Meiwes de jongeman in de nek en hing zijn lichaam aan een vleeshaak. 

Gedurende de volgende 10 maanden bewaarde Meiwes de lichaamsdelen van Brandes in zijn huis en at hij tot 44 pond van zijn vlees. De beelden, die nog steeds niet openbaar zijn gemaakt, zouden later worden gebruikt om Meiwes te veroordelen en hem tot levenslange gevangenisstraf te veroordelen. 


De crushfetisj

Waarschuwing voor wie verder wil lezen: De volgende paragrafen bevatten voorbeelden van dierenmishandeling. 

Mensen die genieten van de crush-fetisj raken opgewonden als ze zien hoe mensen kleine voorwerpen (sigaretten, mobiele telefoons), insecten en dieren verpletteren. Dit laatste neemt meestal de vorm aan van zogenaamde “animal snuff” -video’s waarin de “crushers” meestal vrouwen op schoenen met hoge hakken zijn. 

Verschillende video’s van levende insecten, kleine reptielen, vogels, kittens en zelfs puppy’s waarop wordt getrapt, gezeten en vermoord, hebben hun internetrondes gemaakt. Deze video’s zijn verboden in de Verenigde Staten en het VK 

Het meest beruchte verhaal over crushfetisjim vond plaats in de Filippijnen in 2011. De politie arresteerde een getrouwd stel dat tientallen crushvideo’s had gefilmd en deze op internet had geüpload. Op een video was te zien hoe een hond werd verblind door een naaldhak en puppy’s waarop werd gestampt totdat ze moesten overgeven. 

Mensen voor de Ethische Behandeling van Dieren deden er een jaar over om het stel op te sporen. Ze werden uiteindelijk gevonden en beschuldigd van dierenmishandeling, kindermishandeling en mensenhandel. Mark Griffiths , professor in gedragsverslaving aan de Nottingham Trent University, merkt op zijn blog over extreem, dwangmatig gedrag op dat China geen dierenwelzijnswetten heeft (en dat het de ergste gevallen van geïnstitutionaliseerde dierenmishandeling ter wereld heeft), dus video’s over crushing zijn daar onbeperkt . Griffith vertelt over een Chinese crush-video die in 2010 werd gepost (opzettelijk niet gelinkt aan) van een jong meisje dat op een konijn zit en het dooddrukt terwijl haar vrienden in de buurt lachen. 


De fetisj voor verkrachting

Verkrachting is een misdaad – een van de meest over het hoofd geziene en ondergemelde misdaden van allemaal. 

Aangezien we het hebben over de dunne lijn tussen gezonde en ongezonde fetisjen, moet ik het voor de hand liggende zeggen: veel mensen fantaseren over verkrachting – over iemand verkrachten of zelf verkracht worden. Sprekend als een onderdanige homoseksuele man die ruig speelt, ben ik in veel ‘verkrachtingsfantasie’-scènes geweest. Het woord ‘verkrachting’ wordt nogal losjes rondgeslingerd onder mensen met wie ik speel: ‘Ik ga dat gat verkrachten’, ‘Vind je het leuk om verkracht te worden, flikker?’ 

Ondanks de dingen die ze zeggen om ons spel te erotiseren, is deze seks consensueel. Ik plan het. We plannen vergadermomenten. Dit is verkrachtingsfantasie, een vorm van fetisj-rollenspel dat extreem populair is in de wereld van knikken. 

De dunne lijn tussen rollenspel en verkrachting wordt met toestemming getrokken. Ondanks de woorden die mijn speelkameraden soms gebruiken tijdens seks en hun duistere connotaties, is ons spel nog steeds consensueel. Een ongerechtvaardigde kus of tast van iemand die ik niet ken (wat helaas vaak gebeurt) voelt gewelddadig en ongemakkelijk. Ik kan me niet voorstellen hoe verkrachting voelt.


De fetisj voor mensen met beperkte mobiliteit

Waarom is dit ethisch compromitterend? Dit is waarom. Veel mensen met abasiofilie- een fetisj voor mensen met beperkte mobiliteit en voor fysieke handicaps die beperkte mobiliteit creëren – raak opgewonden als je ziet hoe een gehandicapte worstelt zonder de apparaten die ze nodig hebben om zich te verplaatsen. 

Video’s die deze fetisj aanspreken, die, zoals zoveel video’s die deze angstaanjagende fetisjen aanspreken, hun ronde hebben gedaan op het internet, tonen quadriplegische mannen en vrouwen die worstelen om een ​​trap op te kruipen. Deze fetisj grenst aan wreed – vooral als je een stap verder gaat en fantaseert iemand uit te schakelen, zodat je ze kunt zien worstelen en lijden. 


De fetisj voor gevaarlijke en wrede mensen

Hybristophilia is de seksuele aantrekking tot mensen die wrede en verschrikkelijke misdaden hebben gepleegd (of actief plegen), zoals moord, verkrachting, marteling, enz. Het wordt over het algemeen gezien als een extreme uitbreiding van masochisme. 


Zelfmoordfetisj

Autassassinophilia is afgeleid van “auto” (zichzelf) en “moordenaar”. Dit is de fetisj om opgewonden te raken bij de gedachte aan je zelfmoord.Mensen met deze fetisj kunnen over bochtige wegen rijden met hun lichten uit om opgewonden te raken, of vinden het opwindend om op hun tenen dicht bij hoge richels te lopen. 


De fetisj om van de trap te vallen

Geen grapje. Climacophilia is seksuele opwinding door iemand van een trap te zien vallen of zelf van de trap te vallen. 

Mag je jezelf van een trap werpen? Niet volgens SSC, en de wet zal je behandelen voor een psychische aandoening, mocht je het overleven. Mag je iemand anders van de trap gooien? Nooit.


De fetisj voor niet-menselijke dieren

Zoöfilie is opwinding door niet-menselijke dieren – honden, koeien, paarden, schapen, enz. De jonge mannelijke hoofdrolspeler van Peter Shaffer’s Eqqus, Alan Strang, vertoont zoöfilie voor paarden. (Hierboven afgebeeld: Daniel Radcliffe betrad het podium in een succesvolle West End-productie van het stuk in 2007.)

Een snelle zoekopdracht op internet zal talloze amateurvideo’s opleveren van mensen die dieren neuken en dieren die mensen neuken – sommige berucht, andere behoorlijk gruwelijk. 

De meeste kinderen op internet herinneren zich de virale video Mr. Hands, waarin de zoöfiele Kenneth Pinyan uit Enumclaw, Washington, anaal wordt gepenetreerd door een paard dat hij en zijn vrienden de bijnaam “Big Dick” hebben gegeven. De video circuleerde begin jaren 2000 in de donkere en enge uithoeken van het internet toen bekend werd dat Pinyan kort na de ontmoeting stierf als gevolg van “acute peritonitis [als gevolg van] perforatie van de sigmoïde colon tijdens anale omgang met een paard.” De ontmoeting heeft hem gedood. 

Hoewel sommige kinksters zullen beweren dat SSC en RACK alleen van toepassing zijn op mensen, zijn voorstanders van dierenrechten het daar niet mee eens. Dieren kunnen geen toestemming geven. Hoe dan ook, zoöfilie, zoals hierboven beschreven, kan je doden.


De fetisj voor moorden

Seksuologen en psychiaters noemen het erotofonofilie. Anderen noemen het moord. Dit is seksuele opwinding door iemand te doden. 

Veel van knik en BDSM gaat over machtsspel en machtsdynamiek. Veel echt hete seksscenario’s houden in dat iemand wordt overweldigd – met wederzijds goedvinden en met respect voor hun grenzen, gezondheid en veiligheid. 

Dit staat ver af van de mensen die opgewonden raken bij de gedachte aan doden. Mensen met deze fetisj zijn gevaarlijk en hebben hulp nodig. Als je reden hebt om te denken dat iemand die je kent deze fetisj heeft, neem dan contact op met de politie. Als je denkt dat je zelf deze fetisj hebt, raad ik je aan om naar een ziekenhuis te gaan en hulp te zoeken.

Onthoud: een fetisj hebben is één ding. Er naar handelen is iets heel anders. Onze fantasieën, onze verbeeldingskracht, kunnen ons naar donkere en ethisch compromitterende plaatsen brengen. Er woedt veel discussie over de dunne lijn tussen erotisch verlangen en psychische stoornis. Praat in alle gevallen met iemand. Er zijn therapeuten om ons te helpen gezond te blijven. 

Bron: Advocate, 21 april 2017